Երկու նավաստի որոշեցին շրջել աշխարհով, որպեսզի գտնեն իրենց ճակատագիրը: Հասան նրանք մի կղզու, որտեղ ապրող ցեղերից մեկի առաջնորդը երկեւ աղջիկ ուներ: Մեծ աղջիկը՝ գեղեցկուհի էր, իսկ փոքրը՝ ոչ այնքան:

Նավաստիներից մեկն ասաց մյուսին՝

- Վերջ, ես գտա իմ երջանկությունը, մնում եմ այստեղ և ամուսնանում առաջնորդի դստեր հետ:

- Այո, Դու ճիշտ ես, ավագ դուստրը գեղեցկուհի է և խելացի: Դու ճիշտ ընտրություն ես արել՝ ամուսնացիր:

- Դու ինձ ճիշտ չհասկացար: Ես ամուսնանում եմ առաջնորդի փոքր դստեր հետ:

- Դու ի՞նչ է գժվեցի՞ր: Ախր նա…

Մենք ասում ենք՝ "Շնորհակալ եմ, որ Դու կաս", երբ կարող ենք ասել՝ "Ես սիրում եմ Քեզ":

Մենք ասում ենք՝ "Ես այլևս չեմ ուզում ապրել", երբ ուզում ենք, որ մեզ համոզեն հակառակում:

Մենք ասում ենք՝ "Այստեղ ցուրտ է", երբ մենք ինչ-որ մեկի հպման կարիքն ունենք:

Մենք ասում ենք՝ "Ինձ՝ Քեզանից այլևս ոչինչ պետք չէ", երբ չենք կարողանում ստանալ այն, ինչ ուզում ենք:

Մենք ասում ենք՝

Մի սառը քամոտ օր, գարնան վերջին, մի խխունջ սկսեց բարձրանալ բալենու վրա:

Մոտակա ծառի վրա նստած ճնճղուկները ի սրտե ծիծաղեցին նրա վրա: Հետո նրանցից մեկը մոտ թռչեց ու հարցրեց՝

- Հեյ, Դու, հիմար, մի՞թե չես տեսնում, որ այս ծառի վրա բալ չկա:

Մի անգամ Իմաստուն ծերունու մոտ եկավ մի կին և ասաց՝- Դու երկու տարի առաջ ամուսնացրել ես ինձ ու իմ ամուսնուն: Հիմա բաժանիր մեզ: Ես այլևս չեմ ուզում նրա հետ ապրել:

- Ի՞նչն է Քո բաժանության պատճառը, – հետաքրքրվեց Իմաստունը:

Կինը բացատրեց՝

- Բոլորի ամուսինները ժամանակին են վերդառնում տուն, իսկ իմը՝ միշտ ուշանում է: Դրա պատճառով էլ տանը ամեն օր վեճեր են:

Ծերունին զարմացած հարցրեց՝

Իմաստունին հարցրեցին՝

– Կարո՞ղ ես Դու բացատրել, թե ինչում է մարդու կյանքի նպատակը:

– Չեմ կարող, – պատասխանեց նա:

Այդ ժամանակ նրան հարցրեցին՝

– Գոնե բացատրիր թե ինչու՞մ է կյանքի իմաստը:

Տեսնու՞մ ես այն տղային, ով իր տնային առաջադրանքը կատարում է լսարանում... Երեկ երեկոյան նա չի կարողացել կատարել դա, որովհետև ամբողջ գիշեր խոսել է իր ընկերոջ հետ, որպեսզի նա չգնա ինքնասպանության...

Տեսնու՞մ ես այն աղջկան, չափից շատ շպարով երեսը լղոզած: Նա անընդհատ նայում է մնացած աղջիկներին և համեմատում իրեն նրանց հետ... ու մտածում, որ առանց շպարի նրա վրա կծիծաղեն: Նրան ուղղակի անհրաժեշտ է իրեն գեղեցիկ զգալ, քանզի նրա դեմքի վրա այրվածքի հետքեր կան...

Տեսնու՞մ ես այն տղային, ով միշտ երկարաթև շորեր է հագնում: Նա դրա տակ

Կեսարը միայն մի ընկեր ուներ, ում կարող էր վստահել. իր բժիշկը: Ընդ որում, եթե հիվանդանում էր, միայն այն ժամանակ էր դեղ օգտագործում, երբ բժիշկն էր իր սեփական ձեռքերով տալիս: Մի անգամ, երբ կայսրն այնքան էլ լավ չէր զգում, մի անհասցե նամակ ստացավ. "Վախեցիր ամենամոտ ընկերոջից` քո բուժակից: Նա ուզում է քեզ թունավորել":

Որոշ ժամանակ անց եկավ բժիշկն ու կայսրին մեկնեց դեղը: Կայսրն ընկերոջը հանձնեց ստացած նամակն ու մինչև նա կհասցներ կարդալ, խմեց դեղը: Բժիշկը սարսափած հարցրեց.

Մի փոքրիկ գազանանոցում, արջին պահում էին այնպիսի նեղ վանդակում, որ նա կարողանում էր միայն մի կողմի վրա չորս քայլ անել, հետո շուռ գալ և չորս քայլ էլ հետ գալ:

Այսպես նա քայլում էր վանդակում օրերով:

Այցելուները կարեկցում էին արջին և ասում՝ "Ինչքան երջանիկ կլինի նա, եթե ազատության մեջ լինի":

Ժամանակն անցավ, գազանանոցը որոշեցին վերանորոգել և բոլոր կենդանիների համար մեծ և ընդարձակ մետաղավանդակներ պատրաստեցին:

Այնտեղ շատ կանաչ կար, իսկ արջի վանդակում՝ նույնիսկ լողավազան:

Ցածր դասարանների ուսուցչուհիներից մեկը, մի անգամ խնդրեց երեխաներից, որ նրանք շարադրություն գրեն այն մասին, թե ինչ կուզենային, որպեսզի Ձմեռ Պապին իրականացնի իրենց համար: Երեկոյան, երբ նա ստուգում էր աշխատանքները, նա հասավ մի շարադրության, որը նրան շատ հուզեց: Այդ պահին մտավ նրա ամուսինը և նրան տեսավ լաց լինելուց:

- Ի՞նչ է պատահել, - հարցրեց նա:

- Կարդա, - պատասխանեց ուսուցչուհին, նրան մեկնելով մի աղջկա շարադրություն՝

"Ձմեռ Պապիկ Ջան: Այս անգամ ես Քեզանից մի հատուկ բան եմ ուզում խնդրել՝ ուզում եմ, որ ինձ հեռուստացույց դարձնես:

Երբ ես փոքրիկ աղջնակ էի, լսել էի մի արտահայտություն՝ "Նոր էջից"... Ինձ շատ հետքրքրեց այն: Ես մայրիկիս հարցրեցի, թե ինչպես այն հասկանամ: Նա թղթի մաքուր էջեր վերցրեց, ներկեր և վրձին... և ասաց՝

- Արի Քո օրինակի վրա պատմեմ: Աղջիկը՝ դա մաքուր էջն է: Տղան՝ նկարիչն է: Սակայն նկարիչներն էլ են տարբեր լինում: Սիրողը կվերցնի այդ էջը և