Ծույլն ու Արևը
Վեր կաց վերջապես այ քնկոտ, - սրտացավորեն ասաց գյուղացին որդուն: - Արևն արդեն վաղուց ծագել է: Չես ամաչու՞մ , այդքան երկար անկողնում թավալ ես տալիս:
- Ի՞նչ ես ինձ Արևով նախատում ու հանդիմանում, - վարանեց տղան, քաղցր հորանջելով: - Լուսատուն ինձանից շատ հոգս ունի և ճանապարհն էլ օրվա անցնելու երկար է: Դե այդ պատճառով էլ նա առավոտ կանուխ շտապում է: Իմ ճանապարհը տան մոտակայքում է և երկար չէ, այդ պատճառով էլ ոչինչ չի պատահի եթե ես մեկ ժամ ավել քնեմ:
Լեոնարդո դա Վինչի