Աբլյուտոֆոբիա (լատ. ablutio «լվացվել, կեղտը լվալ») — սպեցիֆիկ ֆոբիա է, որի դեպքում մարդը մշտական, իռացիոնալ, կպչուն վախ է ունենում լողանալուց, լվացք անելուց կամ մաքրությունից։ Աբլյուտոֆոբիան, որպես օրենք ավելի հաճախ հանդիպում է երեխաների ու կանանց մոտ քան տղամարդկանց։
Իր մեջ է ներառում լոգասենյակներից և զուգարաններից (մասնավոր) վախը։
Աբլյուտոֆոբիայի հակադարձ վիճակը՝ աբլյուտոֆիլիան է՝ լվացվելուց և լողանալուց սեքսուալ գրգռումը։
Ախտանիշներ և բուժման ձևեր
Աբլյուտոֆոբիայի ախտանիշներն ու բուժման ձևերը հիմնականում նույնպիսին են, ինչպես և կոնկրետ ֆոբիաներից շատերի դեպքում՝ հաճախեցված և դժվարեցված շնչառություն, գլխապտույտ, հաճախեցված սրտխփոց, դող, տագնապ և այլն։
Հայտնի աբլյուտոֆոբեր
Պրուսսական թագավոր Ֆրիդրիխ մեծը այնքան էր վախենում ջրից, որ բոլորովին չէր կարողանում լվացվել։ Ծառաները ստիպված էին նրա ձեռքերը սրբել չոր սրբիչով։
Մշակույթում
Նիկոլայ Նոսովի «Անգետիկը Արևային քաղաքում» հեքիաթի հերոսը՝ Պյոստրենկին, տառապում էր «աբլյուտոֆոբիայով», բայց նա ուղղակի սկզբունքորեն չեր ուզում լվացվել, գերադասում էր կեղտոտ մնալ։ Նա այդ խնդրից ձերբազատվեց, երբ Կախարդը այնպես կախարդեց նրան, որ կեղտը սկսեց թեթև մրմռացնել նրա դեմքը, մինչև նա չլվացվի։