Աբդուլ-Բահան, Բահա-Ուլլայի որդին, բահաիզմ կրոնի հիմնադիրը, ճանապարհորդում էր երկրով և մի անգամ նրան հրավիրեցին ճաշի: Տանտիրուհին ամեն կերպ ջանում էր փայլել իր խոհարարական արվեստով: Սակայն ամեն անգամ, երբ նա ուտեստ էր մատուցում սեղանին, նա ներողություն էր խնդրում այն բանի համար, որ ուտեստի տակը մի փոքր կպել է, քանի որ նա կերակուրը պատրաստելու ընթացքում աղոթք էր կարդում, հուսալով, որ դրա շնորհիվ կերակուրը յուրահատուկ համեղ կլինի: Բարյացակամ ժպիտով, Աբդուլ-Բահան պատասխանեց՝
- Դա լավ է, որ աղոթում ես: Սակայն մյուս անգամ խոհանոց գնալուց հետդ խոհարարական գիրք վերցրու:
Այս պատմությունը, պատկերավոր կերպով ցույց է տալիս թե որքան սերտ են հավատացյալի ուղեղում միահյուսված հավատը և իրականությունը: Այստեղ պնդվում է, որ չի կարելի խառնել կրոնական կանոնակարգերը առօրյա կյանքի հետ: Այն ասում է նաև այն մասին, որ հոգեկան խանգարումները կարող են կապված լինել կրոնական դոգմատիզմի հետ:
ՆՈՍՍՐԱՏ ՓԵԶԵՇԿԻԱՆ