Նասրեդդինի տուն մի մարդ եկավ, ով ուզում էր նրա աշակերտը դառնալ: Տանը շատ ցուրտ էր, և մինչ նրանք սպասում էին, որ կինը նրանց տաք ապուր կբերի, Մոլլան կենտրոնացած փչում էր իր ձեռքերին: Նորեկը, իմանալով, որ լուսավորված սուֆիստի ցանկացած գործողություն ունի թաքնված իմաստ, հարցրեց նրան, թե ինչու է նա այդպես անում:
- Որպեսզի տաքանամ, իհարկե, – պատասխանեց նա:
Շուտով նրանց բերեցին ուտեստը, և Նասրեդդինը փչեց իր ապուրի վրա:
- Ինչու՞ եք այդպես անում, Վարպետ, – հարցրեց աշակերտը:
- Որպեսզի ապուրը պաղի իհարկե, – պատասխանեց Նասրեդդինը:
Դրանից հետո աշակերտը հեռացավ Հոջա Նասրեդդինի տնից, քանզի չէր կարող վստահել մի մարդու, ով նույն միջոցը կիրառում է իրար հակասող արդյունքների հասնելու համար:
ԱՐԵՎԵԼՅԱՆ ԱՌԱԿ