Բժշկի մոտ մի կոշկակար եկավ՝ նա ուժեղ ցավեր ուներ և թվում էր թե նրա օրերը հաշվված են: Բժիշկը որքան որ չջանաց՝ չկարողացավ հարմար դեղ գտնել, որ նրան օգնի:
Վախեցած այցելուն հարցեց՝
- Մի՞թե չկա ոչինչ, որ կփրկի ինձ:
Բժիշկը պատասխանեց՝
- Ցավոք ես այդպիսի միջոց չգիտեմ:
- Եթե ինձ այլևս ոչինչ չի օգնի, ապա ես ունեմ վերջին ցանկություն: Ես ուզում եմ մի ամբողջ կավի աման ապուր ուտել չորս ֆունտ լոբուց և մեկ լիտր քացախից պատրաստված:
Բժիշկը թափ տվեց ուսերը և հնազանդաբար ասաց՝
- Ես այնքան էլ դրան չեմ հավատում, սակայն եթե ուզում եք՝ կարող եք փորձել:
Ամբողջ գիշեր բժիշկը սպասեց հիվանդի մահվան մասին լուրին: Առավոտյան, ի զարմանս նրա, նրա առջև կանգնեց կոշկակարը՝ կենդանի և առողջ, կարծես հիվանդ չէր էլ եղել: Այդ ժամանակ բժիշկը իր օրագրում գրեց՝ «Այսօր ինձ մոտ եկավ մի կոշկակար, որին այլս ոչնչով հնարավոր չէր փրկել, սակայն չորս ֆունտ լոբին և մեկ լիտր քացախը փրկեցին նրան»:
Շուտով այդ բժշկին հրավիրեցին մի ծանր հիվանդ դերձակի մոտ: Այս դեպքում նույնպես բժիշկն անկարող էր որևե մի բանով օգնել: Որպես ազնիվ մարդ նա խոստովանեց հիվանդին դրանում:
Վերջինս աղաչեց՝
- Մի՞թե Դուք ոչ մի միջոց չգիտեք:
Բժիշկը մտածեց և ասաց՝
- Ոչ, բայց վերջերս ինձ մոտ մի կոշկակար էր եկել, ով Ձեր հիվանդության նման հիվանդություն ուներ: Նրան օգնեցին չորս ֆունտ լոբին և մեկ լիտր քացախը:
- Եթե այլ հույս չկա, ես կփորձեմ այդ միջոցը, - պատասխանեց դերձակը:
Նա կերավ լոբին քացախով և հաջորդ օրը մահացավ:
Իսկ բժիշկը գրեց իր օրագրում՝ «Երեկ ինձ դիմեց մի դերձակ: Նրան հնարավոր չէր ոչնչով օգնել: Նա մի ամբողջ կավե աման ապուր կերավ չորս ֆունտ լոբուց և մեկ լիտր քացախից և մահացավ: Ինչը լավ է կոշկակարներին, այն վատ է դերձակներին»:
ՆՈՍՍՐԱՏ ՓԵԶԵՇԿԻԱՆ