Ապրում էին երեք քույրեր:
Մեկը շատ ալարկոտ էր: Երկրորդը՝ չար: Իսկ երրորդը՝ խելացի, գեղեցկուհի...
Մի առավոտ, նրանց տան առջև մի կառք կանգնեց: Քույրերը դուրս եկան տեսնելու թե ով է ժամանել: Կառքի մեջ մի անծանոթ տարեց կին էր նստած:
- Դու ո՞վ ես, - հարցրեցին նրանք:
- Ես Ձեր Ճակատագիրն եմ: Եկել է Ձեր ամուսնանալու ժամանակը:
Նստեցրեց Ճակատագիրը նրանց իր հետ կառքը և տարավ ամուսնացնելու: Հասան նրանք առաջին գյուղ: Տեսան դաշտում մի տղա է վար անում և նրա ձեռքում բոլոր գործերը դառնում են: Ում ինչ նորոգել է պետք կամ շինել, բոլորը նրա մոտ են վազում:
- Ահա, սա՝ Քոնն է, - ասեց Ճակատագիրը քույրերից առաջինին:
Իջեցրեցին աղջկան և շարունակեցին ճանապարհը
Հասան մյուս գյուղին: Այստեղ էլ մի տղա էր ապրում, ով ոչ ոքի չէր մերժում: Բարի էր բոլորի նկատմամբ: Բոլորը նրան սիրում էին և հարգում:
- Սա էլ Քոնն է, - ասեց Ճակատագիրը քույրերից երկրորդին:
Իջեցրեցին երկրորդ քրոջն ու շարունակեցին ճանապարհը:
Հասան մի ուրիշ գյուղ: Գյուղի վերջին տան կողքին, ցեխերի մեջ պառկած էր մի հարբած տղա:
Կանգնեցրեց Ճակատագիրը կառքը և ասաց՝
- Սա էլ՝ Քոնն է:
- Ինչի՞ս է նա պետք: Ես բարի ու լավ աղջիկ եմ... Իսկ դու ինձ նման ամուսին ես տալիս: Տես թե քույրերիս համար ինչ կարգին ամուսիններ գտար, իսկ ինձ համար ուրիշ մարդ չկա՞:
- Ուրիշները կան, - պատասխանեց Ճակատագիրը և հոգոց քաշելով պատասխանեց, - բայց սա առանց Քեզ կկորչի...