Մի ռաբբինի, ծխականները համարում էին Աստծո մարդ: Օր չէր անցնում, որ նրա դռների առաջ մարդիկ չհավաքվեին սպասելով նրա խորհուրդներին և նրա աղոթքներից կազդուրվելուն: Ամեն անգամ, երբ այդ ռաբբինը ինչ-որ մի խոսք էր ասում, մարդիկ ուղղակի իրենց հայացքները հառում էին նրա շուրթերին, ժլատությամբ ընկալելով նրա ամեն խոսքը:
Սակայն ծխականների մեջ գտնվեց մի մարդ, ով երբեք առիթը բաց չէր թողնում, որպեսզի քննադատի Ուսուցչին: