Մենք ասում ենք՝ «Շնորհակալ եմ, որ Դու կաս», երբ կարող ենք ասել՝ «Ես սիրում եմ Քեզ»:
Մենք ասում ենք՝ «Ես այլևս չեմ ուզում ապրել», երբ ուզում ենք, որ մեզ համոզեն հակառակում:
Մենք ասում ենք՝ «Այստեղ ցուրտ է», երբ մենք ինչ-որ մեկի հպման կարիքն ունենք:
Մենք ասում ենք՝ «Ինձ՝ Քեզանից այլևս ոչինչ պետք չէ», երբ չենք կարողանում ստանալ այն, ինչ ուզում ենք:
Երկու նավաստի որոշեցին շրջել աշխարհով, որպեսզի գտնեն իրենց ճակատագիրը: Հասան նրանք մի կղզու, որտեղ ապրող ցեղերից մեկի առաջնորդը երկեւ աղջիկ ուներ: Մեծ աղջիկը՝ գեղեցկուհի էր, իսկ փոքրը՝ ոչ այնքան:
Նավաստիներից մեկն ասաց մյուսին՝
- Վերջ, ես գտա իմ երջանկությունը, մնում եմ այստեղ և ամուսնանում առաջնորդի դստեր հետ:
Մի բուդդիստ Ուսուցիչ, ճանապարհորդում էր իր աշակերտների հետ, և մի անգամ լսեց, թե ինչպես են նրանք վիճում, թե ով է նրանցից ավելի լավը:
- Ես մեդիտացիայով եմ զբաղվում արդեն 15 տարի, - ասաց նրանցից մեկը:
- Ես բարի գործեր եմ անում սկսած այն պահից երբ թողեցի հայրական տունը, - ասաց մյուսը:
- Ես ուշի ուշով հետևում եմ Բուդդայի կանոններին, - ասաց երրորդը:
Իմաստուն ծերունու մոտ եկան խորհրդի՝
- Հաճախ մենք օրերով, նույնիսկ շաբաթներով չենք ստանում մեր մտերիմից ոչ մի մտերմության նշան կամ քաղցր խոսք: Ի՞նչ անենք, երբ հատնում է մարդկային ջերմությունը, սկսում է դժվար շրջան, իսկ կյանքը վեր է ածվում գոյատևման հոգնեցուցիչ ճիգերի:
Ծերունին հազիվ նկատելի ժպտաց՝
Ընթրիքի ընթացքում ինչ-որ մեկը գավաթ կոտրեց:
- Երջանկության կլինի, - իրար ընդահտելով ասացին սեղանակիցները: Բոլորը գիտեին այդ նշանը:
- Ի միջի այլոց, իսկ ինչու՞ է դա լավ նշան համարվում, - հարցրեց ռավվինը:
- Չգիտեմ, - հարցրեց ճանապարհորդի կինը: - Միգուցե դա հնուց եկած մի ձև է, որ անհարմար վիճակում հայնված մարդը չամաչի:
Մի անգամ Շունը եկավ Առյուծի մոտ և նրան մենամարտի հրավիրեց:
Սակայն Առյուծը նույնիսկ ուշադրություն չդարձրեց նրա վրա: Այդ ժամանակ Շունը հայտարարեց՝
- Եթե Դու դուրս չգաս մենամարտելու ինձ հետ, ես կպատմեմ իմ բոլոր ընկերներին, որ Առյուծն ինձանից վախենում է:
Ինչին Առյուծը պատասխանեց՝
- Ուսուցիչ, ինչու՞ ես թախծում, - հարցրեց աշակերտը Ծերունուց:
- Մարդիկ դադարել են տեսնել ճշմարտությունը: Երեք անգամ ես ցույց տվեցի Ձեզ երեքիդ սպիտակ զգեստը կեղտի բիծը վրան և հարցրեցի՝ «ի՞նչ եք տեսնում»: «Կեղտոտ բիծ», - ասաց Ձեզանից յուրաքանչյուրը: Եվ Ձեզանից և ոչ մեկը չպատասխանեց՝ «սպիտակ զգեստ»:
...Փոքր-ինչ լռելուց հետո աղջիկն ասաց. «Բայց մենք տեղ չունենք ապրելու, տուն չունենք»։ Տղան ծիծաղեց և ասաց, որ ինքը անձրևանոց ունի, բոլորովին նոր, ու եթե կոճակը սեղմես, նա ինքն իրեն կբացվի։ Եվ անձրևանոցը հրաշալի տուն է, շատ հարմարավետ երկուսի համար։ ճիշտ է, այն պատեր չունի, բայց փոխարենը բավական է ձեռքը երկարել, և դուք կիմանաք, թե դրսում տարվա որ եղանակն է՝ օրինակ, անցե՞լ է գարունը, թե դեռ շարունակվում է։ Այնպիսի բնակարանով, ինչպիսին անձրևանոցն է, հարմար է ճանապարհորդել, հաճելի է լսել անձրևի ձայնը ու նաև...
Մի անգամ աշակերտը հարցրեց Ուսուցչին՝
- Ուսուցիչ, վերջերս ընկերների հետ քննարկում էինք անկեղծության և բնականության թեման, և արդյունքում իմ գլխում ամեն ինչ խառնվեց իրար:
Ուսուցիչը ժպտաց՝
Ցածր դասարանների ուսուցչուհիներից մեկը, մի անգամ խնդրեց երեխաներից, որ նրանք շարադրություն գրեն այն մասին, թե ինչ կուզենային, որպեսզի Ձմեռ Պապին իրականացնի իրենց համար: Երեկոյան, երբ նա ստուգում էր աշխատանքները, նա հասավ մի շարադրության, որը նրան շատ հուզեց: Այդ պահին մտավ նրա ամուսինը և նրան տեսավ լաց լինելուց:
- Ի՞նչ է պատահել, - հարցրեց նա:
Մի իմաստունի հարցրեցին՝
- Ինչու՞ են աղքատներն ավելի բարյացակամ և շռայլ քան հարուստները:
- Նայիր պատուհանից դուրս, ի՞նչ ես տեսնում:
- Տեսնում եմ, թե ինչպես են երեխաները խաղում բակում:
- Բարև: Խնդրում եմ հեռախոսափողը մի դիր:
- Ի՞նչ ես ուզում: Ես քո շաղակրատության ժամանակը չունեմ: Արագ ասա:
- Ես այսօր բժշկի մոտ եմ եղել…
- Եվ ի՞նչ նա Քեզ ասաց:
