ք.Երևան, Վ.Վաղարշյան 12
ԿՅԱՆՔԻ ՀԱՄԸ


Իմաստունին հարցրեցին՝

– Կարո՞ղ ես Դու բացատրել, թե ինչում է մարդու կյանքի նպատակը:

– Չեմ կարող, – պատասխանեց նա:

Այդ ժամանակ նրան հարցրեցին՝

ԾԵՐՈՒՆԻՆ ԵՎ ԿԻՆԸ


Մի անգամ Իմաստուն ծերունու մոտ եկավ մի կին և ասաց՝- Դու երկու տարի առաջ ամուսնացրել ես ինձ ու իմ ամուսնուն: Հիմա բաժանիր մեզ: Ես այլևս չեմ ուզում նրա հետ ապրել:

- Ի՞նչն է Քո բաժանության պատճառը, – հետաքրքրվեց Իմաստունը:

Կինը բացատրեց՝

- Բոլորի ամուսինները ժամանակին են վերդառնում տուն, իսկ իմը՝ միշտ ուշանում է:

ԽԽՈՒՆՋԸ


Մի սառը քամոտ օր, գարնան վերջին, մի խխունջ սկսեց բարձրանալ բալենու վրա:

Մոտակա ծառի վրա նստած ճնճղուկները ի սրտե ծիծաղեցին նրա վրա: Հետո նրանցից մեկը մոտ թռչեց ու հարցրեց՝

- Հեյ, Դու, հիմար, մի՞թե չես տեսնում, որ այս ծառի վրա բալ չկա:

Չընդհատելով իր ճանապարհը Խխունջը պատասխանեց՝

ԻՆՉ ԵՆՔ ՄԵՆՔ ԱՍՈՒՄ


Մենք ասում ենք՝ «Շնորհակալ եմ, որ Դու կաս», երբ կարող ենք ասել՝ «Ես սիրում եմ Քեզ»:

Մենք ասում ենք՝ «Ես այլևս չեմ ուզում ապրել», երբ ուզում ենք, որ մեզ համոզեն հակառակում:

Մենք ասում ենք՝ «Այստեղ ցուրտ է», երբ մենք ինչ-որ մեկի հպման կարիքն ունենք:

Մենք ասում ենք՝ «Ինձ՝ Քեզանից այլևս ոչինչ պետք չէ», երբ չենք կարողանում ստանալ այն, ինչ ուզում ենք:

ԻՆՉ ԱՐԺԵՆՔ ՄԵՆՔ


Երկու նավաստի որոշեցին շրջել աշխարհով, որպեսզի գտնեն իրենց ճակատագիրը: Հասան նրանք մի կղզու, որտեղ ապրող ցեղերից մեկի առաջնորդը երկեւ աղջիկ ուներ: Մեծ աղջիկը՝ գեղեցկուհի էր, իսկ փոքրը՝ ոչ այնքան:

Նավաստիներից մեկն ասաց մյուսին՝

- Վերջ, ես գտա իմ երջանկությունը, մնում եմ այստեղ և ամուսնանում առաջնորդի դստեր հետ:

ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ԱՄԲԱՐՏԱՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ


Մի բուդդիստ Ուսուցիչ, ճանապարհորդում էր իր աշակերտների հետ, և մի անգամ լսեց, թե ինչպես են նրանք վիճում, թե ով է նրանցից ավելի լավը:

- Ես մեդիտացիայով եմ զբաղվում արդեն 15 տարի, - ասաց նրանցից մեկը:

- Ես բարի գործեր եմ անում սկսած այն պահից երբ թողեցի հայրական տունը, - ասաց մյուսը:

- Ես ուշի ուշով հետևում եմ Բուդդայի կանոններին, - ասաց երրորդը:

ԺԱՄԱՆԱԿԻ ԽՆԴԻՐ Է


Իմաստուն ծերունու մոտ եկան խորհրդի՝

- Հաճախ մենք օրերով, նույնիսկ շաբաթներով չենք ստանում մեր մտերիմից ոչ մի մտերմության նշան կամ քաղցր խոսք: Ի՞նչ անենք, երբ հատնում է մարդկային ջերմությունը, սկսում է դժվար շրջան, իսկ կյանքը վեր է ածվում գոյատևման հոգնեցուցիչ ճիգերի:

Ծերունին հազիվ նկատելի ժպտաց՝

ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ԿԼԻՆԻ


Ընթրիքի ընթացքում ինչ-որ մեկը գավաթ կոտրեց:

- Երջանկության կլինի, - իրար ընդահտելով ասացին սեղանակիցները: Բոլորը գիտեին այդ նշանը:

- Ի միջի այլոց, իսկ ինչու՞ է դա լավ նշան համարվում, - հարցրեց ռավվինը:

- Չգիտեմ, - հարցրեց ճանապարհորդի կինը: - Միգուցե դա հնուց եկած մի ձև է, որ անհարմար վիճակում հայնված մարդը չամաչի:

ԱՌՅՈՒԾԸ ԵՎ ՇՈՒՆԸ


Մի անգամ Շունը եկավ Առյուծի մոտ և նրան մենամարտի հրավիրեց:

Սակայն Առյուծը նույնիսկ ուշադրություն չդարձրեց նրա վրա: Այդ ժամանակ Շունը հայտարարեց՝

- Եթե Դու դուրս չգաս մենամարտելու ինձ հետ, ես կպատմեմ իմ բոլոր ընկերներին, որ Առյուծն ինձանից վախենում է:

Ինչին Առյուծը պատասխանեց՝

ԱՇԱԿԵՐՏՆ ՈՒ ԾԵՐՈՒՆԻՆ


- Ուսուցիչ, ինչու՞ ես թախծում, - հարցրեց աշակերտը Ծերունուց:

- Մարդիկ դադարել են տեսնել ճշմարտությունը: Երեք անգամ ես ցույց տվեցի Ձեզ երեքիդ սպիտակ զգեստը կեղտի բիծը վրան և հարցրեցի՝ «ի՞նչ եք տեսնում»: «Կեղտոտ բիծ», - ասաց Ձեզանից յուրաքանչյուրը: Եվ Ձեզանից և ոչ մեկը չպատասխանեց՝ «սպիտակ զգեստ»:

 

ԱՆՁՐԵՎԱՆՈՑԸ


...Փոքր-ինչ լռելուց հետո աղջիկն ասաց. «Բայց մենք տեղ չունենք ապրելու, տուն չունենք»։ Տղան ծիծաղեց և ասաց, որ ինքը անձրևանոց ունի, բոլորովին նոր, ու եթե կոճակը սեղմես, նա ինքն իրեն կբացվի։ Եվ անձրևանոցը հրաշալի տուն է, շատ հարմարավետ երկուսի համար։ ճիշտ է, այն պատեր չունի, բայց փոխարենը բավական է ձեռքը երկարել, և դուք կիմանաք, թե դրսում տարվա որ եղանակն է՝ օրինակ, անցե՞լ է գարունը, թե դեռ շարունակվում է։ Այնպիսի բնակարանով, ինչպիսին անձրևանոցն է, հարմար է ճանապարհորդել, հաճելի է լսել անձրևի ձայնը ու նաև...

ԱՆԿԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎ ԲՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ


Մի անգամ աշակերտը հարցրեց Ուսուցչին՝

- Ուսուցիչ, վերջերս ընկերների հետ քննարկում էինք անկեղծության և բնականության թեման, և արդյունքում իմ գլխում ամեն ինչ խառնվեց իրար:

Ուսուցիչը ժպտաց՝

 

ՆԱՄԱԿ ՁՄԵՌ ՊԱՊԻՆ


Ցածր դասարանների ուսուցչուհիներից մեկը, մի անգամ խնդրեց երեխաներից, որ նրանք շարադրություն գրեն այն մասին, թե ինչ կուզենային, որպեսզի Ձմեռ Պապին իրականացնի իրենց համար: Երեկոյան, երբ նա ստուգում էր աշխատանքները, նա հասավ մի շարադրության, որը նրան շատ հուզեց: Այդ պահին մտավ նրա ամուսինը և նրան տեսավ լաց լինելուց:

- Ի՞նչ է պատահել, - հարցրեց նա:

ԱՂՔԱՏՆԵՐՆ ՈՒ ՀԱՐՈՒՍՏՆԵՐԸ


Մի իմաստունի հարցրեցին՝

- Ինչու՞ են աղքատներն ավելի բարյացակամ և շռայլ քան հարուստները:

- Նայիր պատուհանից դուրս, ի՞նչ ես տեսնում:

- Տեսնում եմ, թե ինչպես են երեխաները խաղում բակում:

25 ՑԵՆՏ


Փոքրիկ տղան մտնում է վարսավիրանոց:

Վարսավիրը նրան անմիջապես ճանաչում է և ասում իր այցելուներին՝

- Պարոնայք, տեսեք: Սա ամենահիմար տղան է իմ տեսած բոլոր մարդկանցից: Հիմա ես կապացուցեմ Ձեզ:

Վարսավիրը մի ձեռքի ափի մեջ մեկ դոլլարանոց է դնում, իսկ մյուս ափի մեջ՝ 25 ցենտանոց:

ԱՆՀՈԳԻ ՄԱՐԴԸ


Հին ժամանակներում աշխարհի երեսին ապրում էր մի սովորական պատանի Դամիր անունով: Ինքը սովորական էր սակայն մի անսովոր դեպք պատահեց նրա հետ: Բանը նրանում է, որ պատանին կորցրեց իր հոգին: Իսկ մեղավորն այդ ամենում, նրա սարսափելի բնավորությունն էր, նրա անգթությունն ու անտանելի դաժանությունը: Իսկ ինչ սարսափելի արարքներ էր նա կատարում: Երկուշաբթի, օրինակ, Դամիրը մի կաղ ծերունուց խլեց նրա ձեռնափայտը և նա չկարողանալով պահել հավասարակշռությունը երսնիվայր ընկավ ուղիղ ցեխի մեջ: Չորեքշաբթի օրը պատանին անպատվեց և ստորացցրեց մի անմեղ աղջկա, հասցնելով նրան արցունքների, իսկ ուրբաթ օրը Դամիրը շան ծեծ տվեց հարևանի շանը:

ՖԱՅԿՈՐԻ ԿԱԽԱՐԴԱԿԱՆ ՔԱՐԸ


Հին ժամանակներում, մի մոռացված, իսկ այժմ արդեն անհայտ հարավային երկրում, ապրում էր մի կախարդ Ֆայկոր անունով: Շատերն էին հարգում այդ կախարդին, շատերն էլ նրանից վախենում էին՝ շատ իմաստուն ու հզոր էր նա: Ասում էին թե, Ֆայկորը աչ այլ ոքի այլ հենց իր՝ սև կախարդ Գարդինիֆերի աշակերտն է եղել:

Երկար տարիներ Ֆայկորը աշխատում էր իր միակ ստեղծագործության՝ կախարդական քարի վրա: Այդ քարը, կախարդի մտադրությամբ, պետք է տար ցանկացած հարցի պատասխանը:

ՍԿԶԲԻ ՍԿԻԶԲԸ


Մի տարօրինակ մարդ, Օլոֆ անունով, որոշեց իր կյանքը նորից սկսի, սակայն ինչպես անել դա, նա ավաղ չգիտեր:

Այդ ժամանակ Օլոֆի երեսուն տարին էր լրացել: Շատ բան էր նա հասցրել կյանքում տեսնել: Նրա հետ դժբախտություններ էին տեղի ունեցել, շատ լավ բաներ էլ էին եղել նրա կյանքում, նաև վատ բաներ, նաև սխալներ, որոնց հաշիվն Օլոֆը կորցրել էր:

ԴԱՐՄԱՐՏԻ ԿՈՐԱԾ ՍԻՐՏԸ


Հեռու-հեռու հարավում, կախարդական այգիների մեջ կա մի ոչ մեծ քարանձավ: Այդ քարանձավում ծաղկում են բացառիկ ծաղիկներ, որոնց անվանում են «Դարմարտի սիրտ»: Այդ ծաղիկներն իրականում էլ նման են փոքրիկ սրտիկների: ավանդությունը պատմում է, որ այդ ծաղկող սրտիկների մեջ կա մեկը՝ կախարդ Դարմարտի իրական սիրտը…

Մեծ կախարդ Դարմարտը ապրել է շատ հազարամյակներ առաջ: Դա մի հոյակապ մարդ էր, շատ բարի սրտով և մաքուր հոգով: Միայն թե նա վախենում էր մի բանից՝ որ իր սիրտը հանկարծ չդառնա չար: